چی‌واوا (به اسپانیایی: Chihuahueño) کوچکترین نژاد سگ است که به نام ایالت چی‌واوا در مکزیک نام‌گذاری شده‌است. خاستگاه اصلی این نژاد از سگ، کشور مکزیک می‌باشد.^[۱]

بلندی متغیر، بیش از نژادهای دیگر می‌باشد.

به‌طور کلی محدوده ارتفاع بین شش و ده اینچ است. با این حال برخی از سگ‌های قد بلند تا ۱۲ تا ۱۵ اینچ رشد می‌کنند.

انها به شدت علاقه ی زیادی به صاحبشان دارند. مخصوصاً صاحبی که با انها خوب رفتار کند.

وزن آن‌ها بین ۱٫۵ و ۳٫۰ کیلوگرم (۳٫۳–۶٫۶ پوند) است. شی هوا هوا سگ بسیار کوچک با سری به شکل سیب می‌باشد، شی هوا هوا دارای دو نوع مو بلند و بی مو می‌باشد. آن‌ها دارای پوزه ای نوک تیز است. چشم‌هایی گرد، بزرگ و بسیار سیاه دارد. گوشهای خود را به سمت بالا و نوک تیز نگاه می‌دارد. بدن آن بیش از آنچه بلند باشد طویل است. دمش به شکل داس می‌باشد و معمولاً به سمت بالا نگاه می‌دارد. رنگ مو در شی هوا متغایر است و معمولاً هر رنگی را اعم از سیاه، قهوه ای، قرمز، شنی و نقره ای شامل می‌شود. این نژاد تنومند تر از آن چیزی است که از ظاهرش به نظرمی رسد

 

خلق وخو

شی هوا همراه و دوست خیلی خوبی است. شجاع و بسیار سر زنده، واقعاً به توجه و محبت نیاز دارد. به سرعت عکس‌العمل نشان می‌دهد و هرگز اجازه نمی‌دهد که زیر دست و پا بماند! شی هوا سگی نیرومند، شاداب و باوفا است و به سرعت به صاحبش وابسته می‌شود آنقدر که حس حسادتش را نسبت به افرادی که با صاحبش سر و کار دارند برمی‌انگیزد. آن‌ها عاشق لیسیدن صورت صاحبشان هستند و در محیط ناآشنا و در مقابل غریبه‌ها قدم به قدم صاحبشان را دنبال می‌کنند و از او دور نمی‌شوند. به نظربرخی تربیت این نژاد دشوار است اما اصولاً این نژاد باهوش است و به سرعت می‌آموزد و نسبت به آنچه از او می‌خواهند عکس‌العمل نشان می‌دهد. برای کودکان توصیه نمی‌شود و می‌تواند در خانه سگ پر صدا و شلوغی باشد خصوصاً هنگامی که شخص غریبه ای وارد شود و اغلب صاحبان آن‌ها از فلفل برای جلوگیری از پارس کردن زیاد استفاده می‌کنند. معمولاً نسبت به سگهای دیگر حالت تهاجمی دارد و بیشتر با هم نژاد خود کنار می‌آید که البته این مشکل را نیز می‌توان با آموزش‌ها و اجتماعی کردن سگ خصوصاً در سنین پایین از بین برد.

بخاطر داشتن بینی کوچک معمولاً خس خس و خر و پف می‌کند. چشم‌های آن مساعد خشک شدن است و همچنین بیماری گلوکوم قابل ذکر می‌باشد. مشکلات لثه، سرما خوردگی، استرس و رماتیسم. هرگز به او اجازه لیسیدن اجناس شیمیایی را ندهید. همیشه از رژیم غذایی سبک استفاده کرده و از دادن شکلات به حیوان خودداری کنید. توله این نژاد در هنگام تولد سر بزرگی دارد و به شدت حساس و آسیب‌پذیر است و باید با آن‌ها با دقت و ملایمت رفتار شود.

از دیگر بیماری‌های رایج در این نژاد می‌توان به دررفتگی کشک (Luxating patella)، هیپوگلیسمی (Hypoglycemia)اشاره کرد.^[۲]

شی هوا از سرما متنفر است و در سرما به سرعت به لرزه می‌افتد. هوای گرم را خیلی دوست دارد و آن را خیلی راحت‌تر از سرما تحمل می‌کند. شی هوا سگی کوچک و مناسب برای زندگی آپارتمانی است.

اگر چه جثه اش کوچک است اما علاقه زیادی به پیاده‌روی دارد و بهتر است به جای قلاده دور گردن از قلاده‌های کمری استفاده شود. هرگز فکر نکنید چون شی هوا سگ کوچکی است یک فضای کوچک برای او مناسب و کافی می‌باشد.

موی صاف و کوتاه آن را باید هرزگاهی شست یا توسط یک دستمال نمناک پاک کرد. در مورد نوع مو بلند آن نیاز به شانه زدن روزانه دارد و هر دونوع (مو بلند و کوتاه) نیاز به شستن تقریباً یک بار در ماه دارند. ریزش مو در این نژاد متوسط می‌باشد. گوشهای او را باید مرتباً چک کرد و ناخن‌ها را کوتاه نگه داشت.

شی هوا از نژادهای شناخته شده اولیه در آمریکا است و کوچک‌ترین نژاد سگ در دنیا می‌باشد. موطن او مکزیک است اما به نظرمی رسد که از کشور چین سال‌ها پیش به آنجا راه یافته‌است. نام او از ایالت شی هوا در مکزیک نشات گرفته مکانی که بعدها از آنجا توسط مسافرین به سراسر دنیا برده شد. شی هوا برای اولین بار در قرن ۱۹ به اروپا راه یافت.

فلامینگو یا مُرغ آتشی پرنده‌ای است از راستهٔ بال‌آتشی‌سانان.^[۶]

فلامینگو پرنده‌ای است با پاهای دراز و منقاری منحنی و گردنی بلند خمیده، آبچر با بدنی بسیار کشیده و پر و بالی به رنگهای سفید و صورتی است.
در پروازها باها و گردنش کشیده و قدری پائین‌تر از سطح بدن قرار می‌گیرد. بالهایش ترکیب زیبائی از رنگهای سرخ و سیاه است. پرنده نابالغ قهوه‌ای مایل به خاکستری چرک است. فلامینگو به آرامی راه می‌رود و در حالیکه سر و منقار خودرا در آب کم عمق فرو برده تغذیه می‌کند. فلامینگو از ۹۰/۰ تا ۵/۱ متر بلندی دارد. بیشتر فلامینگوها حلزون و گیاهان آبی را می‌خورند. این پرندگان به صورت دست جمعی و در دسته‌های چند هزارتایی زندگی می‌کنند.

راسته‌ای بال‌آتشی‌سانان که فلامینگو به آن تعلق دارد از پرندگان آبزی و بزرگ‌جثه هستند که غذا را از منقار خمیده و صافی‌مانند خود می‌گذرانند.^[۶]فلامينگو شايد شاخصترين پرنده آبچر در جهان هست. پر و بال بنفش-قرمز، خود به تنهايی اين پرنده را از ساير پرنده‌ها مجزا می كند. فلامينگوها در هر قاره‌ای جز قطب جنوب زندگی می كنند.

سالی یکبار جفتگیری می‌کند؛ و لانه‌ای گلین برای تخمگذاری می‌سازد. بیشتر فلامینگوهای ماده یک تخم در سوراخ لانه می‌گذارند ونر و ماده هردو به نوبت روی تخم می‌خوابند. پس از سی روز جوجه از تخم بیرون می‌آید. جوجه فلامینگو بعد از ۵ روز لانه را ترک می‌کند و به گروه فلامینگوهای جوجه می‌پیوندد. اما برای تغذیه به لانه‌ای که در آن تولد یافته و پدر و مادر برایش خوراک آماده کرده‌اند بازمی‌گردد. بعد از دوهفته خود به جستجوی خوراک می‌پردازد. فلامینگو در محیط طبیعی از ۱۵ تا ۲۰ سال زندگی می‌کند. بیشتر پرنده‌شناسان فلامینگوها را به چهار گونه تقسیم کرده فلامینگوهای بزرگ در آفریقا، جنوب آسیا و اروپا و جنوب آمریکای جنوبی و هند غربی زندگی می‌کنند. فلامینگوهای کوچک در دره بزرگ نشستی کنیا و تانزانیا در آفریقا به سر می‌برند. فلامینگوهای دیگر دو گونه هستند. گونه کمیاب فلامینگوهای آندی و جیمس می‌باشند که در کرانهٔ دریاچه‌های بلند کوه‌های آند در آمریکای جنوبی به سر می‌برند. فلامینگوهای وحشی روزگاری در فلوریدای جنوبی می‌زیستند، اما مردم آن‌ها را به خاطر برهای زیبایشان کشتند.

فلامینگو ها درمرداب‌های ساحلی کم عمق. مانداب‌های حاصل طغیان دریاچه‌ها، لجن‌زارها و غیره به سر می‌برند.

فلامینگو ها در دریاچهٔ ارومیه و در تابستان در فارس به سر می‌برند و ممکن است در خوزستان زاد و ولد کنند.